در بخشی از ایل باصری و طایفه ها این عبارت مصطلح بود و زیاد هم کاربرد داشت مثلا مادری به فرزندش یا پسر همسایه و یا به شخص ثالثی که ادعای بیخود و بی مورد داشت در جواب انها میگفتند مگر متنجنه ای ؟حالا از کجا این اصطلاح که نوعی غذای شمالی - گیلانی به زبان و گویش و ضرب المثل تبدیل شده معلوم نیست . این خوراک مجلسی و نسبتا گران و با محتوا که اندکی شبیه خوروش فسنجان هست ، با گردو و کشمش و رب انار و گوجه گلپر و مرغ ریش شده و پیاز داغ درست میشود که بنام متنجن (خوروش ) نام دارد . احتمالا منظور از گفتار و بیان انها به شخص روبرو و فرد مدعی انست که مگر شما چه چیز با ارزش و با اهمیت با خود همرا دارید که همان خوراک متنجنه باشد ؟نه خود مالی (هدیه و سوغات، تحفه ) هستی نه انچه همراه داری این عبارت را به مغز و روح طرف می کوبند تا حدی جگرشان خنک و آرام گردند .از فرد مدعی یا با پوزش شاید فرد دروغگو منظور باشد شاید !!!
مادواتی : اصطلاح دیگری به معنای هیچ و پوچ و بدرد نخور به فرد یا افرادی خطاب میکردند .
وجودت به هیچ دردی نمی خورد و ادعای پوچ و الکی فقط داری . اینهم نوعی اصطلاح خاص که بین گروهی رواج داشت . نه تحفه ای نه تحفه داری !!
سرزمین کاریان کهن قشلاق و خاستگاه باصری کلمبه ی اولاد حاجی عزیز، جنب آتشکده و قلعه گلی کاریان
اصطلاح ,فرد ,متنجنه ,شاید ,شخص ,ضرب ,نه تحفه ,و با ,پوچ و ,به شخص ,این عبارت
درباره این سایت